امام حسین (علیه السلام) فرمایشی دارند که خلاصه آن فرمایش این است که معرفت امام زمان...
اسرار خوشبختی، قسمت چهل و نهم:
جمعه و چشم به راهی در آن
امام حسین (علیه السلام) فرمایشی دارند که خلاصه آن فرمایش این است که معرفت امام زمان (علیه السلام)، معرفت خدای متعال است. معرفت خدای متعال لازمه بندگی اوست و بندگی او تکلیف ماست. به این ترتیب معرفت وجود مبارک آن حضرت، همان رحمت بی منتهای خاص الهی برای بندگان و کلید بهره مندی از آن بی نهایت است. معرفت وجود مبارک صاحب الزمان (علیه السلام)، یافتن ایشان و یافتن ایشان، یافتن حضور آن حضرت است و یافتن حضور ایشان در محبّتشان است که اتفاق میافتد؛ که هر محبوبی در محبت خود حاضر است؛
انتظار ایشان، پرده ای از یاد حضرتش است چرا که هر مذکوری همنشین با یادآورنده اوست؛ این امر می تواند با توجه به دیده شدن توسط ایشان حاصل شود که وجود احاطی ایشان برای همه وجدان می شود؛ توجه به حضور عالمگیر ایشان به تن مبارک و مطهرشان که در درون و بیرون ما نیز حضور دارند و ما مانند کوزهای در میان اقیانوس وجود ایشان هستیم؛
چشم به راهی غمگین غروب جمعه؛
خدای متعال فرمود: «أنَا عِندَ المُنكَسِرةِ قُلُوبُهُم»1؛ من نزد دل شکستگانم.
و غروب جمعه، شیعه ای نیست که دل شکسته نیست.
گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ایم/ ور خسته می پذیری، ما سخت خسته ایم/ لطف تو میگشاید اگر کار بسته را/ ما پای خود به دست خود ای دوست بسته ایم.2
روز جمعه که از ظهر و وقت فضیلت آن گذشت، کم کم حال و هوای عالم و آدم عوض میشود و سکوت سنگین و دلگیری فضا را پر میکند؛ برای نیامدن او، دل را اندوه ساکتی فرا میگیرد و فضا را پر میکند.
توجه به ماء معین
از شیوه های شیدایی: خدای متعال وجود مبارک امام زمان (علیه السلام) را به «ماء معین» تشبیه فرموده است: «قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْبِمَاءٍ مَعِينٍ»3؛ اگر دیدید که آبتان در زمین فرو شد، کیست که برایتان آب گوارا بیاورد؟
پس یکی از اَنحاء توجّه به ایشان، توجه تشنه به آب است؛ لحظه ای از آن توجه بر نمی گردد؛ زیرا تشنگی مجال نمی دهد، برای آب بی تاب است؛ چرا که نبودن آب، یعنی نبودن زندگی؛ یعنی هلاکت.
«السّلام عليك يا عَينَ الحياة»؛ سلام بر تو ای سرچشمه زندگانی؛ جان کلام، مراقبت از امانت الهی است؛ و از سویی «الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ»4؛ آدمی با کسی خواهد بود که او را دوست دارد. پس مراقب و مواظب امام زمان (علیه السلام) باشیم که خدای متعال ایشان را به امانت به ما سپرده است؛
حال این مراقبت چگونه باید باشد؟ باید همواره ایشان را همراه و ناظر بر خودمان بدانیم و همیشه بدانیم که دیده و شنیده میشویم و نگران ایشان باشیم که نکند یک وقتی کاری از ما سر بزند که ایشان آزرده شوند؛ و حتی نگران آزردگی ایشان از کار دیگران باشیم؛ بلکه ناراحت از ناراحتی ایشان؛ مواظب باشیم که مواظبمان هستند؛ مراقب باشیم که مراقبمان هستند؛ حکم حضور در وادی ایمان، این است. مراقبت و مواظبت از امانت، معمولاً همراه با نگرانی و دلهره و دلواپسی هم هست.
حسینی شدن رمز ظهور
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در مورد وجود مبارک امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
«فَاَمَّا الحُسَين... باب نجاة الأمة...»5؛ اما حسین (علیه السّلام)... درگاه نجات امّت است.
و نجات امّت، به ظهور حجت (علیه السلام) است؛ پس: حسینی شدن رمز ظهور حضرت حجت و شاه کلید نجات امت است. اگر واقعه کربلا و نکبت ظلم بر امام حسین (سلام الله علیه) از علل اصلی غیبت امام زمان (صلوات الله) علیه بوده؛ پس به این ترتیب، حسینی بودن و حسینی شدن عالم، از زمینه سازهای ظهور خواهد بود. و ما میتوانیم به سادگی عالم را حسینی کنیم؛ کافی است شیعه زادگان باغیرت در هر جای دنیا و در هر جمعی که هستند از امام حسین (سلام الله علیه) حرف بزنند و با نفس خودشان عالم را از این محبت و از گرمای آن پر کنند؛ زیرا خدای متعال در خلقت، به جلوۀ امام حسین (سلام الله علیه) دل از همۀ مردم برده است و وجود مقدس ایشان با شهادتشان این دلبری را تکمیل کرده اند و ما فقط باید بهره برداری کنیم.
اصلاً به همین دلیل است که نقش پرچم مبارک سپاه امام زمان (صلوات الله عليه) «يَا لَثارَاتِ الحُسَین» است؛ اگر عالم با امام حسین (علیه السلام) و واقعه عاشورا و خون مقدس امام حسین (سلام الله علیه) و سابقه آن آشنا نبوده باشند، پس «يَا لَثارات الحُسَين» برای مردم دنیا چه معنایی خواهد داشت؟ با توجه به همین مطلب میتوان نتیجه گرفت که: «ظهور» بر اساس زمینه عاطفی کربلا و عاشوراست که پیش خواهد رفت.
پیام عاشورا برای ظهور
عاشورا فقط یک عبرت و یک پیام و یک ندا برای ما دارد: مراقب و مواظب امام زمان (علیه السلام) باشیم. یکدله شدن در دعای ظهور به محبّت امام حسین (علیه السلام): ظهور و جلوه امام حسین (علیه السلام) در عاشورا فصل مشترک همه عاطفه ها و محبّت هاست؛ از اولین و آخرین؛ از جنّ و انس و ملک؛ از خدای متعال و بندگان او.
بیایید برای ظهور و رجعت او، دلها را به حضور محبت او یکدله کنیم و زمین و آسمان را با آن آغشته کرده و خاک را از دوباره با گلاب آن، گِل کنیم تا شاید...
- بزرگی می فرمودند: یکی از مصادیق «يدُ اللهِ مَعَ الجماعة»، دعای دسته جمعی است.
2 یکی از لوازم استجابت دعا، پاک بودن از گناه است و گریه بر امام حسین (علیه السلام) گناهان را پاک میکند.
3 طبق دلالت عقل و نقل اعم از آیات و روایات همه کائنات ذی شعورند؛ لذا در واقعه کربلا، زمین و آسمان خون گریستند.
4 گذشته از این، عالم ملکوت که عالم ملائكة الله است محيط و مسلّط بر عالم دنیا، حضور دارد.
5 حال در هنگام گفتن مقتل و ذکر مصیبت، مخاطبتان را مستمعین حاضر در پای منبرتان قرار ندهیم؛ بلکه همه عالم از جنّ و انس و ملک و کائنات را مخاطب خود قرار داده و برای همه آنان روضه بخوانیم و در آخر با همین جمع، دعا برای وجود مبارک امام زمان (علیه السلام) و فرج ایشان بکنیم.
«يَا أَبَا عَبدِ الله يَا لَيْتَنِي كُنتُ مَعَكَ وَفِيكَ وَمِنكَ وَإِلَيْكَ فَأفُوزَ فَوزاً عَظِيماً حَتَّى جَعَلَنِيَ اللهُ حُسَيناً حُسَيناً حُسَيناً فَأَفُوزَ فَوزاً عَظِيماً. يَا رَبَّ الحُسَينِ بِحَقِّ الحُسَينِ صَلَّ عَلَى الحُسَينِ وَ آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَ شِيعَتِهِ وَ مُحِبِّيهِ وَالبَاكِينَ عَلَيْهِ وَاشفِ صَدرِهِ وَ اطلب بِدَمِهِ وَ انْتَقِمْ مِمَّن رَضِيَ بِقَتْلِهِ وَ انْتَقِمْ مِمَّن فَرِحَ بِقَتِلِهِ وَانتَقِم مِمَّن خَالَفَهُ بِظُهُورِالحجة. يَا رَبَّ الْحُسَينِ بِحَقِّ الحُسَينِ اشف صدر الحسين بِظُهور الحجة.»
دعا برای فرج امام عصر، به نیابت و دَمِ مضطرّ زینب کبری (سلام الله علیهما)
حضرت آیت الله میرزا احمد سیبویه از شیخ حسین سامرّایی که از اتقیای اهل منبر در عراق بود نقل فرمودند: زمانی که در سامرا مشرّف بودم، عصر روز جمعه ای به سرداب مقدس رفتم، غیر از من کسی نبود و من حالی پیدا کردم و متوجه مقام صاحب الأمر (صلوات الله علیه) شدم. در آن حال، صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: «به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا را به حقّ عمّهام حضرت زینب (علیها السلام) قسم دهند که فرج مرا نزدیک گرداند.»6
پس، از دیگر اعمال قطعاً مؤثر در تعجیل فرج امام زمان (علیه السلام) دعا برای او، با قسم دادن خدای متعال به زینب کبری (علیها السلام) با توجه به اضطراب و اضطرار ایشان در شب و روز عاشورا تا هنگام رحلتشان است. دیگری دعا برای فرج، نیابتاً از طرف ایشان و دعا کردن با دَم و نفَس آن حضرت و با سوز محبت وی به امام حسین (علیه السلام).
بین در و دیوار را نمیدانم ولی آیا کسی بیشتر از زینب کبری (عليها السلام) مضطرّ بوده است؟
پس به دَمِ آن عليا مخدّره و با توجه به حقیقت آیه که زهرای مرضیه (سلام الله علیها) است:
«أمَّن يُجيبُ المُضطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكشِفُ السُّوءَ»7
پنج بار بعد از هر نماز مغرب برای تعجیل در ظهور امام زمان و فرج آل محمّد (عليه وعليهم السّلام) این آیه شریفه را تلاوت نماییم.
طریقی برای کمال یافتن عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام)
سمت و سوی اوّل و اعلا و نهایی خلقت و شریعت ظهور است؛ ظهور حبيب خدا که کمال آن در ظهور امام زمان (علیه السلام) و رجعت بعد از آن است که اوج تمامیّت آن در قیامت میباشد. هر کسی در دین و زندگی خود و آداب و اعمال در آنها سمت و سویش چنین باشد به راه استوار و درست میباشد و گرنه حتی اگر کردارش مطابق شرعیات باشد، راه را نشناخته و در زحمت پیمودن آن کم بهره بوده است؛
حتی عزاداری محرم و سيّدالشهدا (علیه السلام) اگر به نیابت از طرف ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام)، برای ایشان انجام شده باشد و ثواب آن به محضر مبارک صدیقه کبری (سلام الله عليها) تقدیم گردد، در راه استوار و درست قرار دارد؛ بلکه همه اعمال و عبادات و حسنات چنین اند؛ زندگی کردن برای امام زمان (علیه السلام) و هدیه ثواب آن به جدّه اطهر ایشان که کلیددار اصلاح امر ظهور ایشان هستند.
منابع:
1 منیه المرید: 123
2 حاج میرزا حبیب خراسانی
3 ملک: 30
4 کافی 2: 127
5 امالی صدوق: مجلس 24
6 سحاب رحمت: 829
7 نمل: 62